La Belle dame sans merci

'Dit zeer persoonlijke melodrama ontleent zijn titel aan het gedicht van John Keats uit het begin van de 19e eeuw en toont Dulac die het archetype van de femme fatale ondervraagt. La belle dame sans merci volgt een beroemde actrice die ooit werd verleid en in de steek gelaten door een rijke man en vervolgens besloot een ‘genadeloze vrouw’ te worden, die voor altijd plannen maakte om anderen (met name mannen) pijn te doen op een meedogenloze maar boeiende manier. Dulac daagt het romantische archetype uit dat belichaamd wordt in het gedicht van Keats uit door middel van symbolistische mise-en-scène, zelfreflexieve vertelling en haar typisch associatieve benadering van montage, waarbij ze een moderne ambiguïteit lokaliseert binnen de stereotiepe figuren van de 19e-eeuwse kunst.' - Filmvereniging van Lincoln Center